همان

پاسخ:
"یه گوشه بی استفاده نشستن و زانوی غم به بغل،بغ کردن!"

پاسخ:
خب شما که کارتون درسته. به نظرم نویسندگی به معنای واقعی هم همین باشه؛ اینکه قلم خودش لیز بخوره و بره و بنویسه. راحت و روون. منتها من هم قلمم و هم فکرم پر از لکنته. جونم درمیاد تا یه چیزی مینویسم:/

پاسخ:
هوم. یجورایی ضد داروینیسمه ولی انصافا ایده ی فوق العاده ای داره. دمش گرم هرکی به ذهنش رسیده:)))