همان

پاسخ:
میل به تخریب... دقیقا... شاید این همون انرژی های درون ماست که بدبختانه اینطور تعین پیدا کرده. یا شاید واسه خودش یه غریزه ی جداست.

+همچنین شما، ممنونم که میخونید اینجا رو:)

پاسخ:
همینطوره. و خیلی مسئله ی پیچیده میشه وقتی فکر میکنیم باید کجا مهارش کرد و کجا تخلیه ش کرد؟

+و خب این "ارزش" رو "نگاه لطف آمیز" شما دوست عزیزه که بوجود آورده و نه قلم من،.. از این بابت ممنونم درواقع :)

پاسخ:
راستش انتظار زیادیه از منی که همیشه سرم توی لاک خودم بودمه تا یادمه.... ولی چشم! سعی ام رو میکنم، به قول یک شاعر پریشان دیگه: "می‌نهم پریشانی بر سر پریشانی"! :)

منم خیلی آگاهی ندارم. شاید واقعا میشه در این مورد یقه ی هورمون های مربوط به جنسیت رو گرفت. یا حتی میتونه طبیعی هم نباشه، یک جور ناهنجاری باشه مثلا.

پاسخ:
و لعنت به اینهمه شرایطی که اغلب باعث میشه به ناچار مهارش کنیم..

+ما مخلص تریم:)

پاسخ:
خیلی هم عالی! هرچند گوش ندادم تا حالا آهنگ هاش رو متاسفانه!:)) ولی گوش میدم این مورد رو حتما ممنون :)

پاسخ:
اشکالی نداره ما کلا استقبال میکنیم از موسیقی های جدید:)

پاسخ:
میتونم بگم انقدر قشنگ بود این تشبیه و توصیفتون که خودم از وبلاگ خودم خوشم اومد! و خب همونطور که میدونید این بی سابقه ست:)) ممنون... امیدوارم بتونم متفاوت تر و بهتر تجربه کنم و بنویسم ازشون.
آره جدا... انقدر بی خوابی بکشیم که خودش سر و کله ش پیدا بشه:)