اثر Claude Bonnot
جمعه, ۱۴ مهر ۱۳۹۶، ۰۱:۳۸ ب.ظ
۹۶/۰۷/۱۴
همان
همان
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۷ (۱۴)
- مرداد ۱۳۹۷ (۷)
- خرداد ۱۳۹۷ (۱۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۷ (۱۷)
- فروردين ۱۳۹۷ (۲۵)
- اسفند ۱۳۹۶ (۳)
- بهمن ۱۳۹۶ (۱۱)
- دی ۱۳۹۶ (۳۹)
- آذر ۱۳۹۶ (۴)
- آبان ۱۳۹۶ (۲۷)
- مهر ۱۳۹۶ (۵۰)
- شهریور ۱۳۹۶ (۳۴)
- مرداد ۱۳۹۶ (۱۶)
- تیر ۱۳۹۶ (۶)
- خرداد ۱۳۹۶ (۵)
- فروردين ۱۳۹۶ (۶)
- اسفند ۱۳۹۵ (۹)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱۲)
- دی ۱۳۹۵ (۱۵)
آخرین مطالب
- ۹۷/۰۶/۲۵اصالت محاق
- ۹۷/۰۶/۲۳دوسویگی هایی که ما را انسان میکند
- ۹۷/۰۶/۲۲Alison, I'm lost
- ۹۷/۰۶/۲۲چند ماه پیش در خواب
- ۹۷/۰۶/۲۲عجاله
- ۹۷/۰۶/۱۹Her name
- ۹۷/۰۶/۱۹کارت پستالی برای دوست قدیمی
- ۹۷/۰۶/۱۷ما هردو بی هویت
- ۹۷/۰۶/۱۰اکتشاف معنای لغت «شیدایی»
- ۹۷/۰۶/۱۰نقطه.
نویسندگان
- همان (317)
پیوندهای روزانه
۱۴ مهر ۹۶ ، ۱۷:۴۳
maryam !
maryam !
دقیقن وصفش همینه که خودت نوشتی ...
چقدر غم تو این نقاشی هست; چقدر زیاد .....
چقدر غم تو این نقاشی هست; چقدر زیاد .....
پاسخ:
خیلی گویاست. به "از کجا آمده ام" که فکر میکنم دقیقا همین حس بهم دست. انگار وارد یه اتاق خالی شدم که چارچوب درش رو دیوار کشیدن...
جدیدا احساس میکنم اصلا دنیا روی همین تناقض ها استواره. یا حداقل "فکر" ما.
خیلی گویاست. به "از کجا آمده ام" که فکر میکنم دقیقا همین حس بهم دست. انگار وارد یه اتاق خالی شدم که چارچوب درش رو دیوار کشیدن...
جدیدا احساس میکنم اصلا دنیا روی همین تناقض ها استواره. یا حداقل "فکر" ما.
از کجا آمده ام؟
آمدنم بهر چه بود؟