خودت باش :: همان

تنها چیزی که میتونم از این جمله دستوری برداشت کنم اینه که ئقتی درشرایطی هستی که میتونی تظاهرکنی یا میتونی صادق باشی و حرفی رو بزنی یا کاری رو بکنی که توی ذهنته ، راهِ دومو انتخاب کنی.

البته بارم خیلی روشن نیست... اصلا ممکنه تظاهر جزءی از خودت باشه...

فعلا نظرم اینه که یا همه ما همین الان خودمونیم ، یا هیچکدوم خودمون نیستیم...

+ آهنگ جالبی بود ، خیلی خوب میشد با لیریکش ارتباط برقرار کرد. ممنون :)

پاسخ:
منم بیشتر همون برداشت رو میکنم. بیشتر در مذمت "تظاهر" به کار میره این جمله. یا مثلا در مقابل سنت های غلط جامعه. مسئله اصلی دقیقا همونجاست که اشاره کردین، "خود" ما کی هستیم و چه چیزهایی در ذات ماست؟ طبیعت ما چیه؟ چطور باید باهاش برخورد کنیم؟ اینها باز هم از اون سوالات "کلی" هستند که سالهاست به تفصیل دربارشون بحث شده. این روزها من حس میکنم ما خودمون هستیم ولی این "خود" خیلی هم موجود خاصی نیست. فقط یه ماشینه که با طبیعت و فرهنگ برنامه نویسی شده انگار.

+خواهش میکنم. ممنون که گوش دادید :)

۲۳ مهر ۹۶ ، ۰۰:۳۰

یوزف کا

این پست و آن آهنگ من رو برد به سال های نه چندان دور... شب هایی که با متالیکا روز و روزهایی که با قطعاتش شب می شد. متالیکا، پینک فلوید و ... چنان موسیقی هایی ارایه می دهند که تصور آدمی را درباره ی هر موسیقی به طور کل، تغییر میدهد. طوری که بعد از اینها هیچ وقت گوشم بدهکار گروه ها و خواننده های ضعیف و بی ابتکار ایرانی و غربی نشد.

پ.ن: نابخشوده ی دو را هم اکیدا توصیه می کنم، در سه گانه ی نابخشوده ها، به نظرم چه از حیث لیریک و چه از جهت موزیک، آیتی در میان کارهای متالیکاست و چه حیف که بعدش هوس ساختن نابخشوده ی سه به سرشان زد!

پاسخ:
نکته ی دلچسب کامنت شما برای من اینه که من اصلا متالیکا رو به پیروی از علاقه شما دنبال کردم!:)) چند ماه پیش پستی گذاشته بودم و شما هم لطف کردید و در جوابش متن مفصلی نوشتید، در ضمن اون پستی که گذاشتید nothin else matters رو هم پیشنهاد کردید. همون موجب شد که خیلی جدی سراغ متالیکا و موزیکشون رو بگیرم. و جدا چه خوب که شناختمشون.
خلاصه ممنون از معرفی متالیکا! :)
حتما سراغ ترک به ترک آلبوم هاشون خواهم رفت. نابخشوده ی دوم رو هم خیلی دقیق تر و مستاقانه تر گوش خواهم داد مسلما... سومی رو هم سعی میکنم سرسری ازش بگذرم :)