همم.. منم دارمش. نوستالژی به گذشتهای که نیست. به دختری که من نیستم، ولی انگار هستم. با وان منز دریمِ یانی. درحال دویدنه. توی مه.
حس عجیبیه. :))
پاسخ:
خب این دلگرم کننده ست که تنها نیستم تو این مورد... حسش انقدر غریبه که حرف زدن ازش awkward میشه یجورایی. یانی! منم با once upon a time ش این حس رو دارم. اصلا معدن نوستالژیه آهنگای یانی!