همان

پاسخ:
توی سن های پایین به عنوان یه پسربچه الگوی آدم همیشه پدره و هرکاری اون میکنه درسته و دوست داری مثل اون بشی وقتی بزرگ شدی. توی نوجوونی همه چیز برعکس میشه و اون شیفتگی حتی به تنفر تبدیل میشه. توی سن های بالاتر تلفیقی میشه از این دو. این دوپارگی علاقه-نفرت گاهی توی پسرا رخ میده.

پاسخ:
شاید تا حدودی همه ی بچه ها این حس رو نسبت به پدراشون دارن در طول زندگی. ولی خب نه به اندازه ای که در پسر ها هست.

پاسخ:
اینجوریاست خلاصه