«ماه» نو، همچون پشت عاشقی روی‌زرد...
سه شنبه, ۲۲ خرداد ۱۳۹۷، ۰۵:۵۵ ب.ظ
آغاز شاهنامه| در آفرینش ماه
چراغست مر تیره شب را بسیچ/ به بد تا توانی تو هرگز مپیچ
چو سی روز گردش بپیمایدا/ شود تیره گیتی بدو روشنا
پدید آید آنگاه باریک و زرد/ چو پشت کسی کو غم عشق خورد
چو بیننده دیدارش از دور دید/ هم اندر زمان او شود ناپدید
دگر شب نمایش کند بیشتر/ ترا روشنایی دهد بیشتر
به دو هفته گردد تمام و درست/ بدان باز گردد که بود از نخست
بود هر شبانگاه باریکتر/ به خورشید تابنده نزدیکتر
بدینسان نهادش خداوند داد/ بود تا بود هم بدین یک نهاد...
»» دومین پست امروز بود. یک هایکو قبل از این گذاشتم.
۹۷/۰۳/۲۲
صخی