شب های روشن

پاسخ:
واقعا بیماری خطرناکیه، کمالگرایی آدمو بدبخت میکنه بعد بدبخت که میشی خودش بیشتر بهت سرکوفت میزنه و باز بیشتر بدبختت میکنه و بیشتر بدبخت که میشی دوباره سرزنش وووو خلاصه بدبختی رابطه ی مستقیمی با کمالگرایی داره!!!

۱۳ فروردين ۹۶ ، ۱۰:۴۶

Bahar Alone

فیلم ها ورمانها روایت گر داستان زندگی انسانها هستند و دیدنشون میتونه تجربه داشته باشه...از همه چیز میشه درس گرفت واستفاده کرد!حتی از یه ادامس جویده شده!:))

پاسخ:
حالا آدامس جویده شده رو مطمئن نیستم ولی حق با شماست در کل:))

۱۳ فروردين ۹۶ ، ۱۳:۱۸

masi Rika

شب های روشن دوس داشتنی!....من مردم این شهرو دوس دارم چون یکیشونو میشناسم.... :)

نتیجه گیری مهمی که دوس داشتم آخر پست ببینم رو به وضوح مشاهده کردم!:)
این پست پیوست شد به پستای مورد علاقم از وبلاگت!:)

اون آدامس جویده شده تنها منفعتی که واس ما داشته اینه که به چسبانندش به سطحی که دستمون بهش برخورد کرده چندتا فحش پرو پیمون بدیم دلمون خنک شه!!^_^

پاسخ:
جالبه که اوایل فیلم میگفت: مردم این شهرو دوست دارم، چون هیچکدومشون رو نمیشناسم! در ادامه جا داره به سخن حضرت شادمهر هم در این باره توجه داشته باشیم که حضرتش میفرمایند: از آدمای شهر بیزارم، چون با یکیشون خاطره دارم!:))

اوهوم،اصلا قشنگی فیلم به همون تجربه بود برای من.

چه عالی!

+ یعنی یه فهرست دارید از پستای موردعلاقه تون از وبلاگ من؟ انشالله که فهرست بلندبالایی باشه!:))

موافقم؛

امضا: یک رنج کشیده!

+راستی ممنون که فیلم «خرگوشها» رو دیدید. غرضِ من از گذاشتن اون فیلم همین بود که بگم کابوسهایی که من می بینم هم دقیقا همینقدر پریشون و آزاردهنده و جفنگه! درست مثل این فیلم عجیب و غریب که بیشتر به خوابهای پریشون و اضغاث احلام شباهت داره! البته یه برداشتهای (به زعم خودم!) فلسفی هم از فیلم دارم ولی راجبش حرف نزنم بهتره چون میتونه از خود فیلم جفنگ تر باشه.

۱۵ فروردين ۹۶ ، ۰۴:۱۱

Fa E||a

آخ که چقدر من ازین شبهای روشن موتمن بدم میاد :|

شاید چون خود Le Notti Bianche رو دوست داشتم و طی این هی فک می کردم خب چه کپی برداریِ... اوم. نمی دونم. حس بدی داشتم. تنها چیزی که ازش دوست داشتم ساندترکش بود به لطف پیمان یزدانیان. وگرنه که چیزای دیگه ش...

خدایی کدوم دختر درستی تو این کشور میاد چهاار شب خونه یه مرد غریبه بمونه :|

هرچقدرم بخوای روشنفکر بازی دربیاری باز نمی شه -_-

+اون فیلم خرگوشها که چن روز پیش معرفی کرده بودید رو امروز دیدم. یاد یکی از قسمتای مستر روبات افتادم. تو فصل دومش، قسمت 5 یا 6. دقیق یادم نیس. که اولش اتفاقای وحشتناک میوفتاد اما صدای خنده و تشویق میومد :/

پاسخ:
اتفاقا منم برام سوال بود که چرا این دختره انقدر راحت پا شد رفت خونه مردم! خیلی از سینما سر درنمیارم ولی فکر میکنم فضای این فیلم طوریه که این مسئله رو کاملا تحت الشعاع قرار میده و بی اهمیتش میکنه. حالا نمیدونم چه عاملی باعث این اتفاق شد ولی من در ادامه ی فیلم اصلا فراموش کردم این قضیه رو.
+مستر ربات رو تا فصل یک دیدم متاسفانه!
یه جایی یه کامنتی خوندم که میگفت این قضیه ی خنده ها میتونه طعنه ی لینچ باشه به سیت کام های تلویزیون که اون زمان تو آمریکا خیلی محبوب بودن!

۱۵ فروردين ۹۶ ، ۰۴:۴۱

Fa E||a

راستی این آهنگ serenade (یا همون اشتیندشن Ständchen) یه ورژن ووکال هم داره که بر اساس ورژن پیانوی فرانتس لیست ه که تو فیلم Leise flehen meine Lieder (که زندگینامه ی لیست ه) می خوندن.

اونم خیلی زیباست

پاسخ:
همین الان گوش دادمش از یوتوب. عجب صدایی! ممنون از معرفیش:)

۰۸ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۶:۴۸

ستــ ـاره

گهگاهی هم خوندن آثار رمان و فیلم لازمه واقعا...

و البته هنر ، موسیقی ، تماشای نقاشی ها ، یک رقص

گاهی آدم باید توی زندگیش فقط لذت ببره از یک چیز

خوشحالم که میخونمتون دوباره ;)

پاسخ:
نمیدونم... گاهی از لذتِ صرف میترسم. کلا به ریاضت کشیدن بیشتر علاقه دارم! شاید برای جلب توجه و متفاوت بودن و این حرفا(باز هم ارجاع به اون پست خودتون):))

مرسی که برگشتید بالاخره:)

۰۸ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۶:۵۷

ستــ ـاره

میتونید ورژن پیانوی فرانتس لیست رو از سرناد برام لینکش بر بفرستید؟

کل فول آلبوم لیست رو دارم اما نمیشه پیداش کرد D:

پاسخ:
والا من کلا از موسیقی کلاسیک سر درنمیارم! این سه تا رو دارم از لیست که امیدوارم همون ورژنی باشه که شما مدنظرتونه..

لینک

لینک وکال

۱۰ ارديبهشت ۹۶ ، ۱۰:۵۱

ستــ ـاره

هر سه تا لینک که گذاشتید خیلی خوبه . این آهنگ شاهکاره. توی کتاب سگ ولگرد صادق هدایت ، توی یکی از داستان های کوتاهش ، به این آهنگ اشاره شده بود من اونجا باهاش آشنا شدم...

ممنونم برای لینک فیلم . سر وقت حتما میبینم :)

پاسخ:
هوم. هدایت هم یه ارادت عجیبی به موسیقی کلاسیک داشته تا جایی که من میدونم.

+خواهش میشه:)