همان

پاسخ:

یکی از جذابیت های روانشناسی همین وقتهاییه که ذهن فرد بیمار، منطق فرد سالم رو طرد میکنه. مثلا یکی که پارانوییده و فکر میکنه اطلاعات دنبالشه هرچقدر بهش بگی بابا مگه اطلاعات بیکاره که دمبال تو بگرده آخه؟ قبول نمیکنه!:))

نمیدونم واقعا. به هرحال نمیتونه هیچ اثری از خودش تو نوشته ها باقی نذاره....

+ولی یاد یه مسئله ی جالب و بی ربط افتادم. یه جایی خوندم که میگفت اگه اکثر آدمهای دنیا شیزوفرنی داشتن، اون موقع آدمهای سالم، بیمار محسوب میشدن و باید خودشون رو درمان میکردن!

پاسخ:

مسئله همینه که ذهن ما دنیا رو تحلیل میکنه وختی همون ذهن دچار خطا بشه دیگه اصلاح ش به این راحتیا نیست. کلا این ایده که کل دنیا تو ذهن ماست و مستقل از ذهن وجود نداره، همه چی رو پیچیده میکنه(میگم خوبه این واژه ی «پیچیده» هست که هر وخت مخم نکشید ازش استفاده کنم:D)

پاسخ:
فک میکنم بهترین کار همینه که خود واقعی رو نشون بده تو دنیای واقعی. خیلی ها هستن که صفحه ی شبکه اجتماعیشون دست خانواده شون هست و درعین حال هر حرف ناجوری میزنند.

پاسخ:
یا خودش رو بکشه