همان

همان

همان

همان

گناه

چهارشنبه, ۵ مهر ۱۳۹۶، ۰۶:۴۳ ق.ظ

سر زدم به سایت time.ir که تاریخ رو چک کنم. چشمم خورد به نقل قول روز که اون پایین گذاشته بود. حرف جالبی بود:


«وقتی خود را از زیستنی پرشور و چابکانه ... برحذر داریم، به دلیل هستی درخواب مانده و به عبارت دیگر زندگی نازیسته ی درونمان، احساس گناه می کنیم.»


_ اتو رنک


پ.ن. با این همه این سوال باقیه که چطور میشه پرشور و چابکانه زیست؟

۹۶/۰۷/۰۵
همان

نظرات  (۱)

فکر کنم برای هر کسی، جداگانه تعریف میشه این زندگی پرشور. یه عده ای شغل خوب و همسر خوب دارن و احساس خوشبختی می کنن. اما مثلن یه عده ای همون امکاناتو دارن، اما باز غمگینن. مثلن میگن فلاسفه زندگی پر شوری دارن، یه عده فلسفه می خونن، باز اما غمگینن. البته میشه هم تمام این حسا رو به قول آوخ، از مجعولات ذهن دونست ‏!‏ در این صورت اصلن وجود داره زندگی پرشور ؟
پاسخ:
آخ دقیقا! این روزا فکر میکنم همه چی مجعولات ذهن و اوهام ماست. هیچچی نیست بیرون از این ذهن...