همان

همان

همان

همان

معرفی موسیقی غیرفاخر و تولد سهراب

شنبه, ۱۵ مهر ۱۳۹۶، ۱۰:۱۷ ب.ظ
۹۶/۰۷/۱۵
همان

نظرات  (۳)

پی‌نوشت‌ها چقدر شیرینن :)
پاسخ:
لطف شماست، ممنونم :)
۱۵ مهر ۹۶ ، ۲۲:۵۷ ستــ ـاره
درواقع از اینکه چقدر این اضافه ی تشبیهی گویای اوضاع پر از بدبختی منه، احساس خوشبختی کردم!

واقعا چیزِ مهمیه. حتی یه موسیقی، شخصیت یک کتاب، دوخط شعر، یک اضافه ی تشبیهی ، که گویای اوضاعمون باشه ، باعث میشه حس بهتری داشته باشیم. 

موسیقی باید به دلت بشینه ، مهم نیست چه سبکیه ، کلاسیکه ، پاپه ، سنتیه ، نیوایجه یا... مهم اینه که حسِ خوبی بهت بده.‌
پاسخ:
واقعا... انگار گاهی بیشتر از اینکه از خود موقعیت رنج ببریم، از این رنج میبریم که چرا نمیتونیم عواطفمون رو بیان کنیم. اینجاست که هنرمندها به کمکمون می آن!

هوم. شنیدن این نظر از زبان یک طرفدار موسیقی کلاسیک خیلی برام دلگرم کننده بود!:) البته جدا خیلی دوست دارم که برم سراغ موسیقی کلاسیک و موسیقی سنتی، ولی احساس میکنم ریتم زندگیم این روزها خیلی تند و به هم ریخته ست که نمیتونم یک جا آروم بشینم و با طمانینه این نوع موسیقی ها رو گوش بدم :/
راجب منقلب شدنت بعد شهرام ناظری گفتی یاد شادمهر افتادم!مامان من به شدت شادمهرو دوس داشت،موزیک پس زمینه ی تمام صحنه هایی که تو ماشین از شدت بالا پایین شدن حالت تهوع داشتم گلاب به روی همه،آهنگای شادمهر بوده!الانم میشنوم دقیقن همون حس بد بالا پایین شدن ماشین بهم دست میده!!-_-
+آهنگ چه خوبه!یجور حس خلأ داره!انگار وسط اقیانوس رو یه تخته چوبی نشسته باشی!:)
پاسخ:
بنده خدا شادمهر! خواننده ی خوبی رو از دست دادین متاسفانه :))
+توصیف قشنگیه! الان که دوباره گوش میدم میبینم همین حس رو داره یه جورایی!