هَمَه بَه ما خیرَه شدن... هَمَه ما رَ می‌بینن

پاسخ:
ایشالا منم یه بند تشکیل میدم عکسمو میذارم اینجا:))

یعنی این آهنگ رو به یکی از معروفترین آهنگای بزرگترین گروه متال دنیا ترجیح دادی؟:)) البته فضاهاشون متفاوته منم اینو الان بیشتر دوست دارم:)

۰۳ دی ۹۶ ، ۱۶:۰۳

خور شید

سرفه هااااای الکی :)))

پاسخ:
:)) درباره ی آن حضرت و موسیقی لذت بخشش هم باید یه پست بذارم در آینده:D

۰۳ دی ۹۶ ، ۱۶:۲۴

sina S.M

اره خب لزوما اینکه یه اهنگ مقبول همگان واقع بشه دردی رو دوا نمیکنه . مثلا من superman امینم رو به بتهوون و باخ و شوپن ترجیح میدم ! (:::::

پاسخ:
هوم. منم با beautiful امینم خیلی حال میکنم:))

۰۳ دی ۹۶ ، ۱۷:۳۴

maryam

قشنگ بودن اون دو تا تِرک؛ اما خیلی ملیح می خونن؛ متال باید وحشی باشه؛ همه ی آهنگ هاشون همین قدر ملایمِ ؟
متالیکا توقعاتمون رُ برده بالا؛ الان راضی نمیشیم به هر موسیقی ای مثلاً ! :-"

من فولکلور رُ خیلی دوست دارم؛ متال و راک افغانی هم یه جور فولکلورِ دیگه؛ همون زبان خودمونِ با لهجه؛ اما خداییش به متالیکا ترجیحش دادی الان ؟! تو چشای من نگاه کن و بگو ترجیحش دادی :) ._.
از اتاق فرمان اشاره می کنند از این لحظه ریختن خون شما حلال اعلام شده !

+ زدی توی فاز متال و راک؛ می خوای خواننده ی متال شی ؟

منم نمی تونم ساکت بشینم دیگه وقتی حرف متال میشه ! هرچند تمام مدت دارم متالیکا گوش میدم و اصلاً نمی تونم سراغ گروه های دیگه برم !

راستی چقدر خوب خوندن گل سنگم رُ ...

پاسخ:
البته اینا سبکشون راکه، هوی متال نیستن مثل متالیکا. برا همین آروم به نظر میان! قبول دارم، آدم گوشش عادت میکنه به اون صداهای مهیب و دیگه بقیه صدا ها به نظر بی مایه میان.

خب "در حال حاضر" ترجیح دادم! آدم که همیشه روحیه ش به اون فضا و لیریک تاریک FADE TO BLACK نمیخوره! بعضی وقتا سامی یوسف هم گوش میدم حتی! گفتم تو پست قبل، گاهی ذهنم نمیکشه واسه این جور آهنگها. حتی دلم برای فضای موسیقی سنتی ایرانی تنگ میشه!

+نه بابا اینم یه جور فازه دیگه، خواستم این دنیای راک باز ها رو تجربه کنم مثلا:D من کلا هیچچی از موسیقی نمیدونم. بعد خواننده شم؟ کام آن! :)))

به جرگه ی متال‌هِد ها پیوستید پس:))

یعنی فقط پروفسور سمیعی میتونه یه گروه هارد راک آلمانی رو مجبور کنه به فارسی گل سنگم بخونن و از دل تنگشون بگن!:)))

۰۳ دی ۹۶ ، ۲۰:۳۴

خور شید

با دقت و وسواس پست بذار پس. حساسیت عجیبی روش دارم.

پاسخ:
البته فعلا فقط آلبومای آخ و الکیش رو گوش دادم. خیلی باهاش آشنا نشدم هنوز. به هرحال از موسیقی هم سررشته ندارم که بخوام چیز خاصی بگم، نهایتا میتونم با یه سری کلمات، فضای موسیقیش رو توصیف کنم. مثل فجایعی که در پست های اخیر رخ داد:D

۰۳ دی ۹۶ ، ۲۱:۴۵

جـاودان ـم

Damn.

من شاید اگه ده‌سال زودتر متولد می‌شدم فنِ سکورپیونز می‌شدم. خب، خوشبختانه یا متاسفانه این تاخیر ده ساله صورت نگرفته و من الآن فن محسوب نمیشم.. ولی لعنتی، چند تا ترک دارن که هیچ‌وقت عادی نمیشه. Lorelei, برای مثال. یا humanity.

میشه باهاشون مرد. نه.. اصن میشه باهاشون زندگی کرد!

+ چه‌قد جالبه که رو این بلاگ من یاد خاطرات اصفهان ـم میفتم. :))

پاسخ:
الان گوش دادم به این دو تا ترک... دقیقا انگار که با موسیقیشون اون دنیای تیره و غریبی که گمش کرده بودی رو خلق میکنن و اون فضای ماتی که دلت براش تنگ شده بود رو دوباره زنده میکنن. میشه توی موسیقیشون زندگی کرد برای چند دقیقه. به خصوص این Lorelei لعنتی! چقدر عالی بود. واقعا ممنون از معرفیش..
+همون خاطره ی ماه کامل و میدون نقش جهان که تعریف کردین؟ خب لابد چون اولین پستی که اینجا خوندید اون پست بوده دیگه:)

۰۳ دی ۹۶ ، ۲۳:۱۵

جـاودان ـم

چه تفسیر قشنگی از این دو موردعلاقه‌ترین‌هایِ من.

قابل نداره. در جوابِ اون لینکایی که لطف کردین و دادین. :]

کلاً تقسیم و شیر موزیک کاریست پسندیده.

+ نه اون فقط. توی همون روزا، روی دو تا ترک دیگه از اسکورپیونز قفل شده بودیم. خیلی موزیک گوش کردیم اون شبا. ولی تم اصلیش اسکورپیونز بود. یادمه یه شب ساعت دو تو چهارباغ نشسته بودیم. من پابرهنه بودم، یه بسته کپتن‌بلک داشتیم و ماشینارو می‌شمردیم. :)) در همون حین maybe I, maybe you هم گوش می‌کردیم.. خاطراتِ خوبِ خوش‌رنگین. مرسی که خواسته یا ناخواسته با یادآوریشون اینقد خوشحالم کردین. :))

پاسخ:
ممنون. جدیدا خیلی سعی میکنم با کلمات موسیقی ها رو توصیف کنم.
خواهش میکنم، بله واقعا کار شایسته ایست:)

+چه لذت بخش بود خوندن همین چند خط برای من. خاطره اورجینالش که توی ذهن شماست دیگه باید خیلی فوق العاده باشه! خوشحالم اگه باعث یادآوریش شدم. و ممنونم ازین کامنت قشنگ:)

۰۳ دی ۹۶ ، ۲۳:۳۶

Masi Rika

اسکرپیونزو با میبی آی‌میبی‌یو شناختم،واسم جذاب بود که‌ آهنگساز آهنگ یه گروه هاردراک معروف همین انوشیروان خودمون باشه!(یه جوری گفتم حالا انگار بابامه!)

عزیزم...این اجرای گل سنگم چقد حس خوبی داشت!

یکی از جذابیتاشم همین پیانو زدن پدر و‌پسر روبروی هم بود!همیشه دوس‌داشتم همچین‌صحنه ای رو ببینم!:)

پاسخ:
اتفاقا همین الان اشاره شد به اون آهنگ! عجب! نمیدونستم آهنگسازش عمو انوشیروانمونه! :)) خب عرق ملی داریم دیگه یه جورایی "انوشیروانمون" حس خوبی داره:))
آره خیلی سوزناک میخوند، لهجه ش هم یه جورایی دوست داشتنی ترش میکرد!
درکنارش پیانو زدن انوشیروان روحانی هم خودش خیلی قشنگه. خیلی احساساتی اجرا میکنه:)